پیش بینی ناسا از وضع آینده بارش در کره زمین، بر روی میز قرار
گرفته: در طول صد سال آینده، مناطقی که اکنون بارش زیادی دریافت می کنند،
مرطوب تر و مرطوب تر می شوند و در آن سو، مناطق خشک فعلی دوره های خشکسالی
طولانی تری را تجربه خواهند کرد.
نایب رئیس بخش تحقیقات اتمسفری و
محقق اصلی در این مطالعه، آقای ویلیام لاو می گوید این افزایش شدت بارش در
یک سو و افزایش دوره خشکسالی در سوی دیگر، به صورت فیزیکی به هم مرتبط
هستند.
پژوهش بارش ناسا، به بررسی 14 مدل اصلی آب و هوای جهانی پرداخته.
با اینکه هر یک از این مدل ها پیش تر افزایش بارندگی در مناطق مستعد مانند
مناطق گرمسیری، و نیز خشکسالی در مناطق خشک تر از جمله جنوب غرب امریکا را
نشان داده بود، این تحقیق جدید اولین موردی است که به وضع بارندگی در مقیاس
جهانی می پردازد، از جمله مناطق بدون جمعیت مانند میانه اقیانوس ها.
آقای لاو می گوید این تحقیق جدید از یک نقطه نظر علمی، به سیستم
بارندگی جهانی نگاه کرده و نتایج حاصله، غافلگیر کننده هستند. به طور مشخص،
در این پژوهش مشخص شده که میزان بارش این 14 مدل در مناطق کوچکتری مثل
شهرها با یکدیگر فرق دارد، در حالی که بارش آنها در مناطق گسترده، میانگین
یکسانی را نشان می دهد.
هر 1 درجه فارنهایت که به میانگین دمای
عمومی زمین افزوده شود، بارش های سنگین در مناطق مرطوب به میزان 3.9 درصد
افزایش می یابند، در حالی که مناطق خشک تر، افزایش 2.9 درصدی در مدت زمان
عدم بارندگی را شاهد هستند.
نظریه ای که برای این رادیکالیزه شدن
وضعیت بارندگی در مناطق مرطوب و خشک بیان شده این است که همراه با گرم شدن
زمین، اتمسفر قادر می شود بخار آب بیشتری را ذخیره کند ولی این رطوبت در
مناطقی که هم اکنون مرطوب هستند جمع می شود، و مناطق خشک از بارندگی و
رطوبت محروم می مانند.
متسافانه اکثر مناطقی که بارش سنگین خواهند داشت، پهنه ی اقیانوس ها خواهند بود...
تغییر شرایط و سرعت آن وابستگی تنگاتنگی به میزان دی اکسید کربنی دارد که وارد جو می شود ولی آقای لاو می گوید که نتایج این تحقیق برای یک قرن آینده قابل اتکا و ارجاع است.