گاه نوشت

از یک خیال دور، از یک ذهن درگیر

گاه نوشت

از یک خیال دور، از یک ذهن درگیر

کرانه ها



صحنه مه آلود و خلوتی زیبا، شناور بودن، رها بودن...

یاد این بخش شعر صدای پای آب می افتم:

کعبه ام مثل نسیم

می رود دشت به دشت

می رود کوه به کوه...

و شاید باید می گفت: دریا به دریا می رود = می رود بحر به بحر...


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد