درباره من
روزانه‌ها
همه- مترونوشت - مهندسی رضایت می‌دانی آقا، غم‌های خشک آدم را خشن و تندخو میکند و غم‌های نرم انسان را افسرده و آرام.
- بگذار بروند دنبال سرنوشتشان که با بی عشقی رقم خورده این آدمها هیچگاه روی آرامش را نخواهند دید و حتی هیجان اولین دیدارها و اولین رختخوابها، خوشی یک دم مستی واقعی از عشق را ...
- زندگی اگر در زندگی شعری برایت سروده نشد
- مسئول مصدوم را به حال خودش می‌گذاری و نهایت لطفی که می‌کنی اینست که اخطار می‌دهی سریع‌تر خودت را به یک دکتر نشان بده...! همراهی؟ کمک؟
- یک سونات و سه مهتاب اینجوری است که می بینی جامعه منحط شده، سقوط کرده، به تعهد و وجدان و حرفی که از دهنش زده پشت می کند...
- چرا حال انسان امروزی خوب نیست ؟ چقدر از این اتفاقات توی ناخودآگاه آدم ها نشست کرده و ازش ساده گذشتیم.راستی نکند حال انسان امروزی به خاطر همین مسائل ریز بد باشد
- قربان قهر و مهرت بی خیال عاشقی نشو. زندگی بدون عشق، امکانپذیر هست لکن دلپذیر نیست. عشق به نوعی، کُنده های درشت زندگی را خرد میکند.
- مترونوشت: رفتار شهروندی رسید: «رفتار شهروندی؟» بعد شروع کرد به خندیدن. مسافرهای دیگر هم تکرار کردند: «رفتار شهروندی!» بعد همگی زدند زیر خنده
- صداقت با سادگی اشتباه می شود؟ فکر می کنند... یه چیزی تو مایه های حالیم نیست، در حالی که حالیمه، بدجوری حالیمه...
- غمی بی پایان بر لبی خندان کسانی که به دیدن من می آیند محزون می آیند و با لبخند می روند. این لبخند اما نشان شادی درون نیست لبخندی ست به تضادها و بیچارگی..
پیوندها
ابر برجسب
گل استاد تاریخ باستانی پاریزی یادبود پروانه life love موسیقی بچه های آلپ تیتراژ Delosperma 'Jewel of Desert Garn دوستان 2 خاطرات مهتاب سکوتجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1393 1
- آبان 1392 1
- مهر 1392 3
- شهریور 1392 6
- مرداد 1392 7
- تیر 1392 7
- خرداد 1392 11
- اردیبهشت 1392 9
- فروردین 1392 22
- اسفند 1391 16
- بهمن 1391 26
- دی 1391 26
- آذر 1391 23
- آبان 1391 34
- مهر 1391 36
- شهریور 1391 32
- مرداد 1391 36
- تیر 1391 39
هوای ابری
دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟
کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من
نه بسته ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج، رها... رها... رها... من
ز من هر آن که او دور، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی، به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزون؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده ام چرا من؟
ستاره ها نهفتم، در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من
_________________________
شعر:سیمین بهبهانی/ آواز: همایون شجریان/ آلبوم: نسیم وصل / هوای گریه
پی نوشت:
چشم دل به سویی: هوسی در سر داشتن و نظری به غیر داشتن.
ستاره ها نهفتم در آسمان ابری: یعنی در آسمان خاطر من، ستاره های امید زیر ابر دلگرفتگی و هجران پوشیده شده و این ابر هوای باریدن دارد
ممنون از شعر و همچنین توضیحات.
ممنون، تراوشی عامیانه بود از ذهن؛ اگر نکته ای و توضیحی هست، ممنون می شوم از تذکرتان