تراوشات ذهنی...

1- بعضی وقت ها می شینم فکر می کنم چرا زندگی انسان ها اینقدر پیچیده شده و چرا فرضا مثل جمعیت میمون ها هنوز توی جنگل های زندگی نمی کنند! غذاشون را از شکار و میوه های طبیعی بدست بیارن و بقیه زمانشون را هم در دل طبیعت خوش باشن،  اینقدر دستگاه های عریض و طویل برای زندگی ...

بعضی وقت ها که بیماری دارم، دلیلش را می فهمم، وقتی که چندعدد قرص می تونه چقدر آدم را کمک کنه؛ و اگر اتاق عمل و جراحی نبود، چه راحت انسان ها بر اثر آپاندیس می مردند و الان جونشون نجات پیدا می کنه؛ خب شاید اون طوری هم یه نوع زندگی بود! بعد میرسم به یه گره کور و اصلا بی خیالش می شم. جالبه که نسل بشر از ابتدای پیدایش تا چند قرن پیش، جمعیتش از یک میلیارد عبور نکرد اما الان با کمک همین تکنولوژی و امکانات رسیده به هفت میلیارد و دیگه روی زمین جایی براش نیست!

یک بار هم به این نتیجه رسیدم، هیچ حیوانی درنده تر از انسان نیست! همین انسان متمدن به راحتی و با یک اشاره ده ها هزار نفر از هم نوعانش را می کشه... و جاه طلبی هاش هیچ حد و مرز و پایانی نداره؛ تا جایی که می دونم هیچ نوع حیوانی، همنوعانش را قتل عام نمی کنه!

2- یه برنامه دارم می نویسم که فقط سه روز گیر الحاق کتابخانه های فایلی و کامپایلش بودم و الان هم سه روزه که 200 صفحه کتاب خوندم و همچنان ادامه داره؛ اینطور که به نظر میاد، آدم اگر دست و آستینش را بالا بزنه خیلی توانایی ها داره...

3- ...، آزمون استخدامی گذاشته و در رشته بنده با مدرک ارشد، یک نفر را بیشتر نمی گیره و با لیسانس 18 نفر! بنده هم رفتم با اعتماد به نفس تمام با مدرک ارشد ثبت نام کردم! از بس از حقوق بالا و مزایا و راحتی کارش گفتند...! اگر شد که در موردش فکر می کنم، اگر نشد هم اشکالی نداره، زمین نمی مونم...

4- خیلی وقت هست که قلبا رسیده ام به مفهوم این شعر مولانا که...

"...عشق اسطرلاب اسرار خداست"

زندگی بدون عشق و بدون عشق واقعی آدم، پوچ و بی معناست؛ روز و شب به عشق می اندیشم...